De traditionele kweek van platte oesters in Nederland staat onder druk. Een belangrijk oorzaak is dat er nauwelijks nog jonge oesters (larven) op de bodem worden ingevangen, terwijl die nodig zijn om oesters op te kweken tot consumptieformaat.
Om de sector toekomstperspectief te bieden, startte in 2020 een onderzoek naar het ingevangen met van oesterlarven op zogeheten ‘off-bottom’ materialen, materialen dus die niet op de bodem liggen. De eerste resultaten daarvan waren hoopgevend.
De verspreiding van de oesterlarven is echter variabel in tijd en ruimte. Oesterkwekers willen graag weten waar en wanneer er larven zijn zodat ze hun invangmateriaal op het juiste moment en op de meest kansrijke locaties kunnen neerzetten. Daarom is in dit project gewerkt aan een methode waarmee oesterkwekers zelf kunnen meten wanneer en waar de meeste larven zich bevinden.
Met hulp van Franse kennispartners is een methode ontwikkeld om de paairijpheid van oesters in een vroeg stadium te herkennen. Ook is tijdens het larvenseizoen gewerkt aan het verzamelen en monitoren van oesterlarven. Oesterkwekers leerden via een praktische workshop hoe ze oesterlarven kunnen herkennen en kregen daarvoor ook geschikte apparatuur. De resultaten uit het project biedt waardevolle inzichten in alternatieve manieren van oesterlarven-invang, al is toepassing in de praktijk nog uitdagend vanwege kosten en tijdsinvestering.
Dit project was een samenwerking tussen Zeeuwse oesterkwekers, de Nederlandse Oestervereniging, onderzoekers, overheden, een machinefabriek, een mbo-instelling en een Franse organisatie (CRC-Bretagne).
